Kazus rodzinny II

Rozważania poniższej apelacji
dotyczą kuratora procesowego.
A spór wynika między innymi z faktu,
iż kurator jest pracownikiem tego wydziału w którym orzeka sędzia.
Poza tym w dwóch odrębnych procesach
tenże kurator został pozwany przez osobę,którą reprezentuje.
Owocem apelacji jest zwolnienie kuratora z jego funkcji.


Data .......

Sygn. akt .......

Wnioskodawca: A.Siłacz
zast. przez pełn. -
adw.M.Przebindowskiego

Uczestnicy postępowania: 1/ Prokuratura Rejonowa
2/ T.Orlovsky,
3/ N.Strzelecka

APELACJA

wnioskodawczyni od postanowienia
Sądu Rejonowego X z dnia ...
w przedmiocie odmowy zmiany nazwiska ­
doręczonego jego reprezentantowi
w odpisie z uzasadnieniem w dniu ...

I. Zaskarżam w/w orzeczenie w całości.

II. Zarzuty odwoławcze:

  1. obraza prawa postępowania to jest:
    1. art. 379 pkt 5 kpc
      polegająca na
      pozbawieniu inicjatora procedowania możności obrony swych praw;
    2. art. 361 kpc w zw. z art. 328 par. 2 kpc
      polegające na
      braku podstawy faktycznej rozstrzygnięcia,
      a to nieskazaniu dowodów
      na których Sąd a quo się oparł
      i przyczyn dla których odmówił innym dowodom
      wiarogodności i mocy dowodowej;
    3. art. 576 par. 1 kpc
      polegająca na
      nieprzesłuchaniu: Natalii Strzeleckiej i Andrzeja Siłacza
      oraz przedstawicielki procesowej dziecka
      na okoliczność
      sposobu wykonywania obowiązków przez kuratora;
    4. art. 248 par. 1 kpc
      polegająca na
      niezażądaniu ex officio akt:
      A1 Sądu Rejonowego w X
      A2 Sądu Rejonowego w X
      A3 Sądu Rejonowego w X
      pomimo że,dokumentacja w nich zawarta ma doniosłość dla rozstrzygnięcia;
    5. art. 49 kpc
      polegająca na
      wydaniu rozstrzygnięcia
      przez referenta znajdującego się w sytuacji iudex suspectus;
    6. art. 245 kpc
      polegająca na
      nie przeprowadzeniu dowodu z dokumentów,
      a to oświadczeń z dnia …................
      Natalii Strzeleckiej oraz Andrzeja Siłacza
      na okoliczność
      ich treści;
  2. błąd w ustaleniach faktycznych,
    mający istotny wpływ na treść judykatu,
    wyrażający się w uznaniu,
    że kurator i rodzice mają możliwość spotkania się w Sądzie
    i wymiany informacji
  3. obraza prawa materialnego to jest:
    art. 178 par. 2 kro w zw. z art. 169 par. 2 kro
    wyrażająca się
    odmowie zwolnienia kuratora
    pomimo że,
    z powodu przeszkód natury faktycznej oraz prawnej,
    jest ona niezdolna do sprawowania tej funkcji
    oraz dopuszcza się zaniedbań.

III. Wskazując na powyższe zarzuty wnoszę o:
- zwolnienie Tatiany Orlovsky z funkcji kuratora;

IV. Dodatkowo wnoszę o:

  1. zażądanie akt od Sądu Rejonowego w X:
    1. A1
    2. A2
    3. A3
  2. dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentu:
    1. załącznika do protokołu
      zawartego w aktach opisanych pkt IV-1-b
    2. protokołów wszystkich rozpraw w aktach opisanych pkt IV-1-c
      na okoliczność
      ich treści;

V. Jednocześnie wnoszę o:
- zażądanie od Sądu Rejonowego w X
wykazu akt udzielanych do wglądu
obejmującego daty/czas
poświęcony przez kuratora
na zapoznawanie się z aktami opisanymi pkt IV-1-c.

UZASADNIENIE

Kurator funkcjonuje w warunkach konfliktu interesów.

Przed sądem zawisła sprawa -
wskazana pkt IV-1-b -
z powództwa Herkulesa Strzeleckiego
przeciwko Tatianie Orlovsky o zapłatę.

Kurator reprezentuje więc osobę,
która w związku z ową reprezentacją dochodzi od niego odszkodowania

Analogiczna sytuacja usuwa sędziego z orzekania, prokuratora z oskarżania,
a pełnomocnika ze stanowiska przedstawiciela.

O rażąco nagannym postępowaniu przedstawicielki procesowej małoletniego
świadczy i to,
że Sądu opiekuńczego o zaistniałej sytuacji nie poinformowała.

Sytuacja ta uniemożliwia prawidłowe przedstawicielstwo pupila -
obowiązujące standardy takiej osobie przedstawicielstwa zakazują.

Egzemplifikując powyższe,
to par. 22 pkt c kodeksu etyki adwokackiej stanowi:
Adwokatowi nie wolno podjąć się prowadzenia sprawy
ani udzielić pomocy prawnej, jeżeli:
osoba, przeciwko której ma prowadzić sprawę,
jest jego klientem, choćby w innej sprawie
”.
Podobny zakaz zawiera par. 21 pkt b kodeksu etyki radcy prawnego.

W tej konstelacji kurator nie może reprezentować małoletniego,
jeżeli tenże podopieczny jest jego oponentem w innej sprawie.

Kurator wykonuje swą funkcję wadliwie.

Niezależnie od spacyfikowania postawy pracownicy sądu
obecnością na rozprawie jej przełożonej,
to eksplikowane przez Sąd Rejonowy uczestniczenie w rozprawie
pozbawione jest waloru aktywności, refleksji, czy sporności.

Stąd niewątpliwa obecność na kolejnych terminach rozprawy
ma charakter jedynie fizyczny -
intelektualnie bowiem przedstawicielka procesowa dziecka jest nieobecna.

Na uwagę zasługuje i to,
że w kolejnych sprawach negatoryjnych -
jakie wpłynęły do Sądu Rejonowego w X
po dacie zawiśnięcia kazusu A3
kuratorami pracownicy wydziału ustanawiani już nie są.

Procedowanie I Instancji stanowi antytezę prawa do sądu.

Żadne dowody dopuszczone/przeprowadzone nie zostały -
akta sprawy nie obejmują introdukcji jakiegokolwiek dowodu:
przesłuchania, dokumentu, czy szerzej akt spraw związkowych.

Stąd orzeczenie logicznej subsumpcji dowodów nie stanowi -
będąc substancjalnie pustą polemiką z żądaniem Andrzeja Siłacza.

W tym aspekcie pojawia się zagadnienie
niedopełnienia obowiązków zawodowych przez referenta.

Prawo wnioskodawcy do rzetelnego procesu zostało unicestwione.

Natalia Strzelecka i Andrzej Siłacz przesłuchani nie zostali.
Powyższe stanowi kolejny faktor absencji postępowania dowodowego.

Ustalenie o możliwości porozmawiania z kuratorem jest kontrfaktyczne.

Niezależnie od braku wskazania,
w jaki sposób zostało to przez Organ I Instancji ustalone,
to podkreślenia wymaga,
iż instrumentów prawnych pozwalających
skłonić kuratora do jakiejkolwiek aktywności,
szerzej rzetelnego wykonywania obowiązków,
czy choćby do odbycia rozmowy
rodzice nie posiadają.

Rodzice i Sąd zostali przez kuratora wprowadzeni w błąd.

Po ustanowieniu (wyrażeniu przez małżonków zgody) okazało się -
wynika to z pisma wskazanego pkt IV-2-a -
że Tatiana Orlovsky zamiar natychmiastowego uznania powództwa zataiła.
W następstwie tego novum skarżący i jego żona od swej zgody się uchylili.

Uzasadnienie wymogów konstrukcyjnych nie spełnia.

Dowody, na jakich Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie wskazane nie są.
Nieobecność tychże jest wręcz rażąca.
Część motywacyjna
nie podejmuje nawet próby wskazania dowodów na jakich został oparty werdykt,
jako też przesłanek dla których innym dowodom
odmówiono wiarygodności.
Formuła uzasadnienia wymogów z art. 361 kpc więc nie realizuje.

Tym bardziej paradoksem jest obecność w uzasadnieniu postanowienia
oceny działań procesowych Andrzeja Siłacza i Natalii Strzeleckiej w innej sprawie.
Rekapitulując, prawidłowa kontrola odwoławcza jest niemożliwa.

Opieszałość Sądu a quo w wydaniu judykatu jest niezrozumiała.

Wobec nieprzeprowadzenia żadnego dowodu
rozstrzygnięcie należało wydać natychmiast.

Wbrew temu,
osiągnięcie konstatacji orzeczniczej zajęło ponad 3 tygodnie -
akta wróciły w dniu …...........,
po finalnym rozstrzygnięciu kwestii proceduralnych.
Opisana zwłoka zakotwiczenia ustawowego nie znajduje.

Orzeczenie wydał iudex suspectus.

Sądowa ewaluacja jakości reprezentacji procesowej kuratora/podwładnej
dokonana przez jego codziennego przełożonego
sensowi orzekania urąga.

Niezależnie od dwukrotnie odmiennej oceny -
wyrażonej w postępowaniu incydentalnym dotyczącym tej materii -
jest ona zbyt doniosła,
aby niniejszym rekursem została pominiętą.

W aktach znajduje się oświadczenie referenta
o braku przesłanek z art. 48 i art. 49 kpc.

Jednakże jego walor dowodowy jest znikomy -
stanowi ono ocenę faktów, natomiast samych faktów nie podaje.

Owe dwukrotne ewaluacje w postępowaniu incydentalnym
są oderwane od faktów,
a przez to przedwczesne i nietrafne.

Prawidłowa ocena bowiem,
powinna zostać poprzedzona ustaleniem stanu faktycznego -
czyli rzeczywistych relacji łączących obie osoby.

Przyjęcie interpretacji odmiennej -
co niniejsza apelacja kwestionuje -
oznaczałoby, iż referent może zawsze w sytuacji podniesienia ekscepcji z art. 49 kpc
ograniczyć się do li tylko do zaprzeczenia,
a badanie relacji/faktów jest niejako zakazane.
W tej sposób w/w norma z systemu prawnego zostaje relegowana.

Tymczasem rzetelna weryfikacja przesłanek z art. 49 kpc nakazuje dokładnie ustalić fakty -
częstotliwość kontaktów referenta z pracownikiem własnego wydziału,
czasem na nie poświęconym,
zakresem poruszanej tematyki, zwłaszcza wykraczającej poza sferę zawodową,
ewentualnością spotkań pozasądowych,
czy spotkania towarzyskie.

Powyższego postulatu oświadczenie referenta nie spełnia.

Stąd kwestionowany dokument nie tyle cokolwiek objaśnia,
ale przeciwnie zaciemnia charakter owej relacji,
rodząc obawę celowego ukrywania jej natury.

Kończąc tę część wywodu zauważenia wymaga,
iż jest niepodobnym,
by referent orzekał w sprawie strony-sędziego tego samego wydziału.

Na marginesie nasuwa się refleksja,
iż trudno oczekiwać aby kuratora miał wyłączyć referent,
w którego rozprawie takowy przedstawiciel procesowy działa.

Zwalniając bowiem kuratora dopiero na wniosek
referent przyznałby się konkludentnie do błędu -
nie podjęcia działań naprawczych ex officio jako Sąd opiekuńczy.