Kazus administracyjny I
Opisywana materia przedstawia niecodzienną kwestię.Ustawa o cudzoziemcach przewiduje
zażalenie na przedłużenie aresztu deportacyjnego.
W akcie tym nie ma jednak mowy
o odwołaniu, gdy zastosowano areszt deportacyjny.
Adwokat M.Przebindowski,
obrońca ........................
ZAŻALENIE
obrońcy na postanowienie z dnia .... Sądu Okręgowego w X
w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania.
I. Zaskarżam w/w judykat w całości.
II. Zarzut odwoławczy:
naruszenie prawa procedowania,mające istotny wpływ na treść orzeczenia,tj:
- art.430 par.1 kpk w zw. z art.106 ust.4 ustawy o cudzoziemcach
polegające na
uznaniu że,
zażalenie na postanowienie
w przedmiocie umieszczenia w strzeżonym ośrodku dla cudzoziemców
jest niedopuszczalne z mocy ustawy;
- art.78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
polegające na
pozbawieniu skarżącego
prawa do zaskarżania orzeczenia wydanego w pierwszej instancji
pomimo
braku stosownego wyjątku; - art.41 ust.2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
polegające na
pozbawieniu skarżącego prawa odwołania do sądu
w celu niezwłocznego ustalenia legalności tego pozbawienia
pomimo
pozbawienia wolności nie na podstawie wyroku sądowego; - art.13 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
polegające na
naruszeniu prawa skarżącego do skutecznego środka odwoławczego; - art.441 par.1 kpk
polegające na
nieodroczeniu rozpoznania sprawy
i nieprzekazaniu zagadnienia do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu
dopuszczalności środka odwoławczego
na postanowienie w przedmiocie umieszczenia
w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców
pomimo że,
przy rozpoznawaniu środka odwoławczego wyłoniło się zagadnienie prawne,
wymagające zasadniczej wykładni ustawy –
art.106 ust.4 ustawy o cudzoziemcach; - art.3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym
polegające na
nieprzedstawieniu Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego
co do zgodności art.106 ust.4 ustawy o cudzoziemcach
z art.78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
pomimo że,
od odpowiedzi na pytanie prawne
zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem.
III. Wskazując na powyższy zarzut wnoszę o:
- uchylenie negowanego postanowienia i rozpoznanie sprawy ad meritum
ewentualnie wnoszę o; - uchylenie negowanego postanowienia
i przekazanie sprawy poprzedniemu składowi Sądowi Okręgowemu;
IV. Ponadto wnoszę o:
- odroczenie rozpoznania sprawy i przekazanie Sądowi Najwyższemu
zagadnienia dopuszczalności środka odwoławczego
na postanowienie w przedmiocie umieszczenia
w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców
albowiem
przy rozpoznawaniu środka odwoławczego wyłoniło się zagadnienie prawne,
wymagające zasadniczej wykładni ustawy – art.106 ust.4 ustawy o
cudzoziemcach;
ewentualnie wnoszę o: - przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego
co do zgodności art.106 ust.4 ustawy o cudzoziemcach
z art.78 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej
albowiem
od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie niniejszej sprawy;
UZASADNIENIE
Niniejsze odwołanie podlega – zgodnie z art.430 par.2 kpk
rozpoznaniu przez inny równorzędny skład Sądu Okręgowego w Krakowie.
Materia tegoż zażalenia obejmuje konstytucyjnie i konwencyjnie doniosłą
kwestię dopuszczalności odwołania od postanowienia o pozbawieniu
wolności.
Na podstawie art.106 ust.4 ustawy o cudzoziemcach
„ Na postanowienie,o którym mowa w ust.3
[ sądu rejonowego wydającego postanowienie o przedłużeniu okresu pobytu
cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku lub areszcie – przyp.M.P. ]
przysługuje zażalenie do właściwego sądu okręgowego (...) „.
Organ II Instancji uznał,że owo odwołanie przysługuje
tylko na postanowieniu o przedłużeniu okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym
ośrodku.
Natomiast postanowienie umieszczające ( pierwotne ) cudzoziemca w takim
ośrodku
odwołania nie zna.
Powyższe jest oczywiście nieprawidłowe.
Wydając swe rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy posłużył się wykładnią gramatyczną,
tracąc z pola widzenia lokalizację przepisu.
Tymczasem ust.4 art.106 omawianej ustawy nie może być rozumiany
autonomicznie,
lecz systemowo w kontekście całego art.106.
Tenże zaś traktuje nie tylko o przedłużaniu ale i umieszczaniu w strzeżonym
ośrodku.
W tym aspekcie wykładnia teleologiczna art.106 ust.4 prawa o cudzoziemcach
konstruuje odwołanie zarówno na prolongatę,
jak i samo umieszczenie w strzeżonym ośrodku.
Organ II Instancji jednolitości i koherentności systemu prawnego nie wziął pod uwagę.
W tym sensie wszelkie sądowe detencje
zastosowanie tymczasowego aresztowania,
umieszczenie na obserwacji w zakładzie leczniczym,
zastosowanie środków zabezpieczających,
zarządzenie wykonania kary pozbawienia wolności,
orzeczenie wyrokiem bezwzględnej kary pozbawienia wolności,
zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie świadka/biegłego/tłumacza/specjalisty,
areszt porządkowy wobec świadka/biegłego/tłumacza/specjalisty
zbudowane są na zasadzie dwuinstancyjności,a więc i prawa do odwołania.
Za taką interpretacją przemawia wreszcie ustawa zasadnicza.
Zgodnie z art.78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
„ Każda ze stron ma prawo
do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji.
Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa „
W tym ujęciu
wystarczającą podstawą zaskarżenia jest art.78 ustawy zasadniczej ( zdanie
pierwsze ).
Natomiast wyjątku wykluczającego odwołanie ustawa o cudzoziemcach nie zna.
Stąd więc z milczenia ustawy o cudzoziemcach
( odnośnie rekursu na umieszczenie w strzeżonym ośrodku )
negatywnych konsekwencji zażaleniowych
anihilujących prawo do odwołania
dla skarżącego wyprowadzać nie można.
Powyższe wspiera art.41 ust.2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Każdy pozbawiony wolności nie na podstawie wyroku sądowego
ma prawo odwołania się do sądu
w celu niezwłocznego ustalenia legalności tego pozbawienia (...)
Nie ulega wątpliwości,że skarżący
został pozbawiony wolności nie wyrokiem,a postanowieniem.
Tym samym na w/w podstawie jest on uprawniony do instancyjnej kontroli swej
detencji
rozpoznania zażalenia.
Za prawem do odwołania przemawia Europejska Konwencja Praw Człowieka.
Wedle jej art.13
Każdy,czyje prawa i wolności zawarte w niniejszej Konwencji zostały naruszone,
ma prawo do skutecznego środka odwoławczego
do właściwego organu państwowego (...)
W tym ujęciu prawo i wolność zawartą w Konwencji kwestionowana detencja
narusza.
W rezultacie obowiązkiem Państwa Polskiego
jest zapewnienie odwołującemu skutecznego środka odwoławczego,
jak gwarantuje to opisywana konwencja.
Reasumując,nawet milczenie ustawy o cudzoziemcach,
odnośnie zażalenia na umieszczenie w strzeżonym ośrodku
przy wykluczeniu wykładni teleologicznej
dopuszczalności tegoż rekursu nie usuwa.
W takim wypadku ustawa o cudzoziemcach
jest niejako uzupełniania adekwatnymi regulacjami konstytucyjnymi,
jako też konwencyjnymi.
Zaprezentowana argumentacja oraz istniejące wątpliwości stanowią przesłankę
do skorzystania z instytucji bądź to zapytania prawnego do Sądu Najwyższego,
względnie pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego.